Harry Potter

Harry James Potter, syn Jamesa i Lily Potterów, to postać fikcyjna, bohater serii książek dla młodzieży Harry Potter. W głowie autorki narodził się w drugiej połowie lat 90. ubiegłego wieku.

Harry urodził się 31 lipca prawdopodobnie 1980 roku (Obliczona na podstawie wiadomości z "Komnaty Tajemnic" nie zgadza się z pewnymi szczegółami w powieści, dlatego uznajemy ją za prawdopodobną).

Gdy Harry miał około roku, jego rodzice zamordowani zostali przez Lorda Voldemorta. Voldemort podjął także próbę zamordowania Harry’ego, jednak zaklęcie odbiło się i trafiło w Voldemorta, który stracił przez to całą swoją moc i stał się bytem pasożytującym na innych. Zaklęcie, które trafiło w Harry’ego, pozostawiło na jego czole trwały ślad – bliznę w kształcie błyskawicy.

Po śmierci rodziców Harry, decyzją Albusa Dumbledore’a, umieszczony został u swoich jedynych żyjących krewnych: Petunii i Vernona Dursleyów. Spędził u nich dziesięć lat upokorzeń, będąc szykanowanym pod byle pretekstem, stając się workiem treningowym dla syna Dursleyów, Dudleya. W dniu swoich jedenastych urodzin Harry dowiaduje się od Hagrida, posłańca Dumbledore’a, że jest czarodziejem, a jego rodzice nie zginęli – jak wmawiano mu przez lata – w wypadku samochodowym. Harry otrzymuje zaproszenie do Hogwartu, szkoły dla czarodziejów. Po chwili wahania zgadza się wyruszyć z Hagridem do Londynu na ulicę Pokątną, by zakupić przedmioty niezbędne do czarodziejskiej edukacji. Wyrusza w nowy świat z nadzieją, że będzie on lepszy niż ten, który pozostawia.

Świat czarodziejski okazuje się lepszy, ale często równie nieprzyjemny jak ten mugolski. Okazuje się też światem o wiele bardziej niebezpiecznym – oprócz przyjaciół, Harry znajduje także prawdziwych wrogów. Ponownie przyjdzie stanąć mu oko w oko z Voldemortem, który pragnie odzyskać swoje ciało, moc i zemścić się na Harrym.
Świat czarodziejski ma mimo wszystko też swoje dobre strony: Harry poznaje swoich pierwszych w życiu przyjaciół, przez wielu uważany jest za bohatera. Hogwart staje się jego prawdziwym domem – miejscem, w którym znajduje ciepłe łóżko i posiłki, w którym inni interesują się jego sprawami, w którym ktoś zawsze jest gotów go wysłuchać. Nauka magii okazuje się rzeczą trudną, aczkolwiek w większości przypadków dość
przyjemną i owocną.

Ron Weasley

Ronald Weasley (ur. 1 marca 1980) – postać fikcyjna z cyklu powieściowego J. K. Rowling o Harrym Potterze. Najlepszy przyjaciel Harry’ego Pottera. Jest to wysoki, piegowaty, rudy chłopiec o długich rękach i niebieskich oczach. Ma pięciu braci i siostrę. Jego ulubioną drużyną quidditcha są Armaty z Chudley. Ron często się kłóci z Hermioną, nie uczy się rewelacyjnie. Zawsze jest tam, gdzie Harry – przeżyli razem wiele przygód. Ma szczura Parszywka, który okazał się Peterem Pettigrew, gdy fakt ten wyszedł na jaw, dostał od Syriusza sowę, którą nazwał Świstoświnką. Największym jego wrogiem jest Draco Malfoy, który ciągle się naśmiewa się z jego biedy. Jego ulubionymi grami są szachy czarodziejów i gargulki. W 6 klasie chodził z Lavender Brown, ale zerwał z nią dla Hermiony. Jego patronus przybiera formę miniaturowego terriera.

W filmowych ekranizacjach w jego postać wciela się Rupert Grint.

Hermiona Granger

Hermiona Jane Granger (ur. 19 września 1979 r.) jest fikcyjną postacią z cyklu książek o Harrym Potterze autorstwa J. K. Rowling. Jest uczennicą Hogwartu, gdzie – obok Rona Weasleya – jest jednym z najlepszych przyjaciół Harry’ego Pottera. Jest nieco władcza, kocha książki. Jej ulubionym przedmiotem jest numerologia. Jej rodzice są mugolami, oboje są dentystami. Dzieli dormitorium z Parvati Patil i Lavender Brown.

Jej imię zaczerpnięte zostało z Zimowej opowieści Williama Shakespeare’a.

Autorka wzorowała postać Hermiony na sobie, przedstawiając ją jako karykaturę samej siebie z czasów, gdy była nastolatką.

Hermiona jest jedną z najbardziej nietuzinkowych i najważniejszych postaci w całej serii książek o Harrym Potterze.

W ekranizacjach filmowych w jej postać wciela się Emma Watson.

Gdy poznajemy Hermionę w pierwszym tomie (Harry Potter i Kamień Filozoficzny), Harry i Ron początkowo jej nie polubili – poznali się w ekspresie do Hogwartu, gdzie pokazała im swój charakter, który nie spodobał się Harry’emu i Ronowi. Ron miał nawet nadzieję, że nie trafi do tego samego domu, co Hermiona. Później ich stosunki ociepliły się: Hermiona skłamała przed profesor McGonagall aby odwdzięczyć się Harry’emu i Ronowi za uratowanie jej przed górskim trollem – nieświadoma tego, że do szkoły dostał się troll, siedziała i płakała w łazience po tym, jak Ron powiedział, że przez swój charakter Hermiona nie może znaleźć sobie przyjaciół.

Hermiona i Ron są postaciami ewidentnie różniącymi się od siebie, często kłócą się o byle drobiazg i dokuczają sobie (Ron wyszydza przede wszystkim nadmierny zapał Hermiony do nauki).

Pomogła Harry’emu wydostać się z diabelskich sideł i rozwiązać zagadkę z eliksirami, aby odnaleźć i powstrzymać złodzieja Kamienia Filozoficznego.

W drugim tomie (Harry Potter i Komnata Tajemnic) nazwana została przez Dracona Malfoya szlamą, a w jej obronie stanął Ron. Została spetryfikowana przez bazyliszka, niedługo po tym, jak odkryła, że to właśnie bazyliszek atakuje uczniów Hogwartu mugolskiego pochodzenia. Wyszukane przez nią informacje pomogły w późniejszym czasie uratować życie Ginny Weasley, siostrze Rona.

W następnym tomie (Harry Potter i więzień Azkabanu) Hermiona ponownie zraziła do siebie Harry’ego i Rona, najpierw tym, jak zaczęła podejrzewać, że na błyskawicę, którą Harry dostał w prezencie, rzucony został zły urok, i doniosła o tym profesor McGonagall, która miotłę skonfiskowała, a następnie tym, że jej kot – Krzywołap – zabił szczura Rona, Parszywka. W czasie, gdy skłócona była z Harrym i Ronem, pomagała Hagridowi w sprawach sądowych związanych z hipogryfem Hardodziobem, który podczas lekcji – sprowokowany – zaatakował jednego z uczniów. Apelacje sądowe nie przyniosły sukcesu, jednak w późniejszym czasie Hermiona i Harry pomogli hipogryfowi uciec.

Hermiona postanowiła uczyć się wszystkich możliwych przedmiotów, nawet tych zupełnie jej niepotrzebnych, przez co część roku chodziła zmęczona i rozdrażniona. Już na pierwszych zajęciach wróżbiarstwa ścięła się z nauczycielką owego przedmiotu, Sybillą Trelawney, po czym opuściła salę lekcyjną, zarzucając profesorce kłamstwo i nierzetelność, i stwierdzając, że woli numerologię.

Aby móc zaliczyć wszystkie przedmioty, używała zmieniacza czasu, dzięki któremu mogła cofać się w czasie, aby być na wszystkich zajęciach. Zmieniacz czasu pomógł w uratowaniu Hardodzioba i Syriusza Blacka.

Na czwartym roku (tom Harry Potter i Czara Ognia) zainteresowała się losem skrzatów domowych, według niej niedocenianych i poniżanych przez czarodziejów. Podjęła decyzję o założeniu stowarzyszenia Walki o Emancypację Skrzatów Zniewolonych (WESZ), do której starała się zwerbować jak najwięcej członków.

Na balu bożonarodzeniowym pojawiła się z Wiktorem Krumem, reprezentantem Durmstrangu w Turnieju Trójmagicznym, co bardzo nie spodobało się Ronowi (zarzucał jej bratanie się z wrogiem, mimo tego, że wcześniej był fanem Kruma). Odkryła tajemnicę Rity Skeeter, która pisała wyssane z palca artykuły o życiu prywatnym jej i Harry’ego.

Hermiona podtrzymywała ideę stowarzyszenia WESZ także na piątym roku (tom Harry Potter i Zakon Feniksa), szyjąc ubranka dla domowych skrzatów i zostawiając je w wieży Gryffindoru, z nadzieją, że uda jej się uwolnić jak najwięcej skrzatów (domowy skrzat może zostać oswobodzony jedynie wtedy, gdy dostanie od swojego pana jakąś część ubrania – Hermiona podstępem chciała uwolnić hogwarckie skrzaty). Jej poświęcenie okazało się nieużyteczne, ponieważ wszystkie ubrania zbierał Zgredek, gdyż inne skrzaty nie chciały sprzątać wieży Gryffindoru.

Zmusiła Ritę Skeeter, aby napisała artykuł mówiący o powrocie Lorda Voldemorta – w tym okresie nikt nie chciał uwierzyć w to, że udało mu się powrócić. Była pomysłodawczynią Gwardii Dumbledore’a – stowarzyszenia uczniów działającego poza wiedzą Ministerstwa Magii (inwigilującego wówczas Hogwart).
Hermiona bardzo dużo uczyła się podczas piątego roku, aby jak najlepiej wypaść podczas sumów .

W szóstej klasie (Harry Potter i Książę Półkrwi) – a nawet wcześniej, bo już w klasie czwartej (Harry Potter i Czara Ognia) zaczął jej się podobać Ron. Była zazdrosna, kiedy zaczął się spotykać z Lavender Brown. Odkryła, że matką Severusa Snape’a była Eileen Prince.